Τώρα να αρχίσουν να ρίχνουν χρήμα με δημόσιες επενδύσεις, αναπτυξιακούς νόμους και προγράμματα, η αγορά θέλει ενάμισυ χρόνο ίσως και παραπάνω να ξαναπάρει μπρος. Πάει το μηχάνημα. Σκούριασε.
Είναι ένα παλιό κόλπο. Βασίζεται στην παρατήρηση που.....
είχαν κάνει οι χρυσοχόοι, οι πρόγονοι των σημερινών τραπεζιτών, λίγο μετά τον μεσαίωνα. Πως δηλαδή αν σταματήσει η πίστωση σε μια κοινωνία, ενώ φυσικά οι αποπληρωμές των δανείων συνεχίζονται κανονικά και αναγκαστικά, τότε σύντομα η οικονομία στραγγίζει από χρήμα.
Μέσα στην ασφυξία που δημιουργείται απαξιώνονται ολόκληροι τομείς της οικονομίας, κατρακυλούν διάφορες αξίες, οι επιχειρήσεις χρεοκοπούν και κλείνουν. Και τότε εμφανίζονται πάλι οι τραπεζίτες, ή όποιους άλλους βάλουν μπροστά, και αγοράζουν περιουσίες επί περιουσιών, για ένα κομμάτι ψωμί. Και έτσι βάζουν στο χέρι των πλούτο των εθνών μαζικά σε τέτοιες περιόδους κρίσης. Μιας κρίσης που συνήθως οι ίδιες οι τράπεζες προκαλούν. Φυσικά εννοείται ότι και σε κανονικές περιόδους δεν παύουν ποτέ να έχουν υπερκέρδη.
Οι τράπεζες είναι το φοβερώτερο όπλο εξόντωσης των οικονομιών και των κοινωνιών. Ποτέ δεν δούλεψαν υπέρ της κοινωνίας ή υπέρ ενός έθνους ή λαού. Και φυσικά όλες οι τράπεζες ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ. Και μάλιστα ΚΑΤΕΧΟΥΝ και το κράτος, το οποίο τρέχει και τις διασώζει. Αυτές μόνες. Από όλες τις επιχειρήσεις. Ενώ είναι οι ΜΟΝΕΣ επιχειρήσεις που δεν παράγουν απολύτως τίποτε. Και που το “έργο” τους θα μπορούσε κάλλιστα να το αναλάβει ένας δημόσιος φορέας, με άλλα κίνητρα και άλλες κατευθύνσεις.
Γενικά η λειτουργία των τραπεζών είναι καλυμμένη με ένα μυστήριο για τον μέσο άνθρωπο, όπως και αυτή η λειτουργία του χρήματος.
Αυτή είναι η ωραία κοινωνία που ζούμε. Φιλελεύθερη, νεοφιλελεύθερη και σοσιαλιστική. ΠΑΝΤΑ κοινοβουλευτική. Ακόμη και στον πρώην “υπαρκτό” (λέμε τώρα). Πάντα το μακρύ χέρι των τραπεζιτών στην οικονομία και την κοινωνία.
Και όταν και τα κόμματα χρωστάνε τα μαλλιά της κεφαλής τους στις τράπεζες, τι χαΐρι να περιμένουμε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου