Κάποιοι εκβιάζουν την Ελλάδα, αλλά ο Γιώργος κάνει το κορόιδο...

Η εκτίμηση ότι αντέχουμε, ως Χώρα αλλά και ως Άνθρωποι, ως Χριστιανοί, ως Έλληνες, ως Ευρωπαίοι να αφήσουμε έναν οποιονδήποτε άλλον Άνθρωπο (Μετανάστη, νόμιμο ή παράνομο, Μουσουλμάνο ή Βουδιστή, Λευκό ή Μαύρο) απεργό πείνας, να πεθάνει στα χέρια μας για να μην εκληφθεί ότι το Ελληνικό Κράτος εκβιάζεται, είναι πέρα για πέρα εσφαλμένη πολιτικά, ηθικά δε, αποτρόπαιη!
Τα περισσότερα μεγάλα και ισχυρά ευρωπαϊκά και άλλα Κράτη έχουν πληρώσει (χωρίς ποτέ να το παραδεχτούν και χωρίς να θεωρήσουν ότι εκβιάζονται) τεράστια ποσά ως λύτρα ή έκαναν σημαντικές παραχωρήσεις εμφανείς και αφανείς, για να σώσουν ομήρους πολίτες τους, από διάφορες ανταρτικές Ομάδες,από τρομοκράτες, από κακοποιούς και πειρατές ή ακόμη και για να απελευθερώσουν προσχηματικά καταδικασθέντες από αυταρχικά καθεστώτα. Υπήρξαν περιπτώσεις που αυτό δε μπόρεσε να γίνει ή γιατί είχε λείψει η αναγκαία πολιτική ικανότητα διαχείρησης του θέματος ή η διακριτικότητα (ώστε να σωθούν τα προσχήματα) ή γιατί δεν κατορθώθηκε να υπάρξει εγκαίρως η κατάλληλη επαφή.Οι συνέπειες τότε ήταν τραγικές.
Όμως το Κράτος μας δεν το εκβιάζουν οι απεγνωσμένοι απεργοί πείνας, οι μετανάστες της Υπατίας. Τo εκβιάζουν (επιτυχώς δε) επί 40 ήδη μέρες, οι δηθεν “αλλήλέγγυοι” με τους μετανάστες, συμπολίτες μας. Εκείνοι που τους οργάνωσαν, τους μετέφεραν από την Κρήτη και τους οδήγησαν, εξαπατημένα θύματα, στή Νομική, για να καταλήξουν όπως κατέληξαν, απεργοί πείνας στο μέγαρο Υπατίας και την αυλή του.
Αυτόν τον διαρκή εκβιασμό, τον οποίον ασκούν οι ”αλληλέγγυοι”, εκμεταλλευόμενοι τη δύναμη της αδυναμίας των απεγνωσμένων μεταναστών, οφείλει πρωτίστως ή μάλλον όφειλε, να αντιμετωπίσει εγκαίρως, ως το πραγματικό πρόβλημα, η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.
Δεν το έκανε όταν και όπως έπρεπε. Έτσι ο εκβιασμός του Κράτους από τους ”αλληλέγγυους” έχει τώρα μεταβληθεί σε κατεπείγον και πελώριο ανθρωπιστικό ζήτημα! Μια τραγική εξέλιξη που μπορεί να επισυμβεί από στιγμή σε στιγμή, θα έχει ανυπολόγιστες συνέπειες για την εσωτερική κοινωνική συνοχή και ειρήνη αλλά και για τις διεθνείς σχέσεις και τα ανώτερα, μεγάλα και μακροπρόθεσμα συμφέροντα της χώρας.
Πολύ ορθά έθεσε ο κ. Βενιζέλος αυτό το θέμα ως την πρώτη τώρα προτεραιότητα. Θα ήταν πολιτικά και εθνικά καταστροφικό να κυριαρχήσει στην αντιμετώπιση της κρίσης αυτής η ψυχρή και αδιάβροχη από κάθε φαντασία, αλαζονεία του κ. Ραγκούση.
Εκεί πού έχουν φτάσει τα πράγματα πρέπει , έστω και τώρα, να πεισθούν οι “αλληλέγγυοι” να γίνουν πραγματικοί αλληλέγγυοι των απεργών πείνας και να συμπράξουν ουσιαστικά και όχι υποκριτικά στη λήξη του δράματος που δημιούργησαν, αντί να συνεχίζουν να χρησιμοποιούν μάλλον παρά στηρίζουν αυτούς τους δυστυχείς που έχουν παρασύρει κοντά στο θάνατο.
Βέβαια ήδη έχουν αρχίσει να τρομάζουν αυτοί οι απίθανοι “αλληλέγγυοι” από το μέγεθος του προβλήματος που δημιούργησαν και προσπαθούν δειλά δειλά να βγάλουν απ’ έξω την ουρά τους, διαμαρτυρόμενοι απλώς γιατί τα Νοσοκομεία δίνουν δήθεν νωρίτερα εξιτήριο στούς μεταφερόμενους εκεί απεργούς πείνας, από ότι η άκαταμάχητη ιατρική αυθεντία του εκπροσώπου τους, αποφαίνεται.
Οι πολιτικές δυνάμεις που στηρίζουν, άν δεν καθοδηγούν τους “αλληλέγγυους” είναι ανάγκη να αποσύρουν απο αυτούς κάθε πολιτική κάλυψη. Άν δεν το κάνουν τώρα αμέσως θα είναι συμμέτοχες της ευθύνης για ό,τι συμβεί. Γιατί βέβαια είναι αδύνατο να έχει στηθεί όλη αυτή η επιχείρηση εκβιασμού του Κράτους, αν εκείνοι που την έστησαν δεν ήταν βέβαιοι (ή τουλάχιστο δεν είχαν πολύ σοβαρούς λόγους να νομίζουν) ότι έχουν κάποιαν αξιόλογη πολιτική κάλυψη.
Οι απεργοί πείνας, εκει που έφτασαν, δεν πρόκειται να υποχωρήσουν. Δεν έχουν τίποτα πιά να χάσουν. Αφού έγιναν αντικείμενα εργασιακής εκμετάλλευσης και παραπληροφόρησης, πάνω από 10 χρόνια, για το τι μπορούν να ελπίζουν παραμένοντας σ αυτή τη χώρα, τα παίζουν τώρα όλα για όλα. Αυτό είναι το ένα δεδομένο.
Τό άλλο είναι ότι ο κίνδυνος για τη ζωή αλλά και για την υγεία αυτών των δυστυχισμένων συνανθρώπων μας, είναι πια τόσο μεγάλος και εμφανής ώστε τα πείσματα του κάθε περαστικού από τα αρμόδια υπουργεία, δε μπορούν πια να προστατέψουν τη χώρα και την κοινωνία από τις τεράστιες συνέπειες που θα έχει ένας άδικος θάνατος απεργού πείνας, μουσουλμάνου μετανάστη. Όσα δεν έκαναν ως ” αρμόδιοι” για να προλάβουν αυτή την εξέλιξη, δε μπορεί να τα πληρώσει τώρα η Χώρα.
Θέμα εκβιασμού από τους μετανάστες δεν πρέπει να μπαίνει. Η Ελλάδα δε μπορεί να προβάλλει ως επιχείρημα ότι εκβιάζεται από 300 ημιθανείς απεργούς πείνας, τους οποίους είχε ανεχτεί (φιλοξενήσει) και εκμεταλλευτεί επί 10 χρόνια. Το θέμα του εκβιασμού του Ελληνικού Κράτους θα το εξετάσει όταν και όπωςπρέπει ο εισαγγελέας. Τώρα προτεραιότητα είναι αυτή που έθεσε ο κ. Βενιζέλος. Να αποτραπεί με κάθε τρόπο η τραγωδία. Και υπάρχει τρόπος! Σίγουρα υπάρχει!

Είναι δε πολύ περίεργο γιατί ο κ. Παπανδρέου κάνει το κορόιδο για την τόσο άμεσα επικίνδυνη και σοβαρή αυτή υπόθεση.