Δεν υπάρχει κράτος. Μόνο παρακράτος...

• Το παρακράτος είναι εδώ και μας στοχεύει

Δεν υπάρχει κράτος. Μόνο παρακράτος που αγωνίζεται να στηρίξει τα φερέφωνα των συμφερόντων των δανείων δυνάμεων. Το κράτος και το πολίτευμα έχουν καταλυθεί και δεν έχει ανακοινωθεί αυτή η… αλλαγή. Ποιος ξέρει; Τελικά, η αλλαγή που έταζε ο Γιώργος Παπανδρέου, ίσως να ήταν αυτή ακριβώς η μετάλλαξη του κράτους σε… παρακράτος.
Αξίζει, όμως, να δούμε ποιο είναι τελικά αυτό το παρακράτος, που χθες τελείως ξεδιάντροπα στήθηκε απέναντι στους Έλληνες πολίτες για να τους τρομοκρατήσει, να τους σιωπήσει και να τους αφαιρέσει τη δυνατότητα να διεκδικήσουν όλα αυτά που η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου τους έκλεψε. Γιατί, ανεξάρτητα εάν έχουν ψηφισθεί νόμοι ή έχουν υπογραφεί υπουργικές αποφάσεις, περί κλοπής πρόκειται και περί φαινομένου άκρατου φασισμού που αποφάσισε να περιστείλει τα ανθρώπινα, τα εργατικά, τα ασφαλιστικά, τα σχεδόν κάθε είδους δημοκρατικά θεσπισμένα πολιτικά δικαιώματα. Και όλα αυτά, όχι στο όνομα της διάσωσης του κράτους (όποιος συνεχίζει να πιπιλίζει αυτή την δικαιολογία, αποτελεί φαιδρό υποκείμενο του παραλογισμού και του ενδοτισμού), αλλά στο όνομα της διάσωσης των αγορών.
Για να επανέλθουμε, όμως, το κράτος επισήμως έχει παυθεί από την ημέρα της υπογραφής του μνημονίου. Από τότε λειτουργεί το παρακράτος των αγορών, μέσω μίας κυβέρνησης εκπροσώπων – αντιπροσώπων των δανείων δυνάμεων, και ενός παρακρατικού –πλέον- μηχανισμού που αποσκοπεί στην περιστολή ή και στην εξαφάνιση κάθε πιθανότητας αντίδρασης από τους πολίτες. Ένας ολόκληρος μηχανισμός –πρώην κρατικός και νυν παρακρατικός- λειτουργεί με εντολές που σαν στόχο έχουν τον πραγματικό ιδιοκτήτη της χώρας, δηλαδή τον λαό.
Σήμερα το παρακράτος δεν ασχολείται με μεμονωμένες δολοφονίες, αλλά με μαζικές… Το παρακράτος είναι εκείνο το τσούρμο των «μπαχαλάκηδων», των εφήβων κουκουλοφόρων, που έχουν αναπτύξει την καλύτερη συνεργασία με την Αστυνομία. Μάλιστα, συνεργάζονται τόσο καλά, που δικαίως μένουν ερωτηματικά για το εάν… εξασκούνται και μαζί!!! Αυτοί οι «μπάχαλοι» (παλαιότερα είχε αποδειχθεί πως είναι γόνοι αναγνωρισμένων κοινωνικά και πλουσίων οικογενειών) καταφέρνουν να λειτουργούν ΠΑΝΤΑ υπέρ των στόχων καταστολής που θέτουν τα ΜΑΤ!!! Κι επειδή οι συμπτώσεις έχουν γίνει πάρα πολλές εδώ και χρόνια, αυτοί οι «μπάχαλοι» αναδεικνύονται σε διαχρονικής αξίας «εργαλεία» εκείνων που απεργάζονται και σχεδιάζουν μεθοδικά την σπίλωση των δίκαιων των διαδηλωτών…
Το παρακράτος σήμερα είναι πολύ πιο οργανωμένο από το ίδιο το κράτος, το οποίο ουσιαστικά δεν υφίσταται. Γιατί, το κράτος το αποτελούν οι πολίτες και όχι οι πρόσκαιροι που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο υφαρπάζουν την ψήφο των πολιτών (πρόσφατα δια στόματος του Θόδωρου Πάγκαλου μάθαμε πως η εξαπάτηση των πολιτών και η νοθεία του εκλογικού αποτελέσματος, αποτελεί ένα βασικό εργαλείο στα χέρια των πολιτικών –συνήθως των κυβερνώντων- που σκοπεύουν να αλώσουν την εξουσία και να την μεταχειριστούν για «να τα φάνε μαζί με άλλους»).
Αν και είναι δύσκολο να αποτυπωθεί η δομή αυτού του οφέλιμου για τους κυβερνώντες παρακράτους, θα πρέπει να σταθούμε και στον αντισυνταγματικό ρόλο που σήμερα εκτελούν οι αστυνομικές δυνάμεις. Η απάντηση των ανωτέρων αξιωματικών, αλλά και του τελευταίου αστυνομικού, «εκτελούμε διαταγές», προφανώς αποτελεί απόπειρα να κρυφτούν πίσω από το δάχτυλό τους και τις ευθύνες τους απέναντι στους πολίτες. Προφάσεις εν αμαρτίαις, θα μπορούσε να πει κάποιος. Κ αυτό, επειδή είναι γνωστό ότι οι κυβερνώντες φροντίζουν ΠΑΝΤΑ να αλώνουν τα ανώτατα κλιμάκια με δικούς τους ανθρώπους, με κομματανθρώπους, που συνήθως ανασύρουν από την σύνταξη… Και η αντισυνταγματικότητα της στάσης των ανδρών της Ελληνικής Αστυνομίας, έγκειται στο γεγονός πως η ύπαρξη της Αστυνομίας έχει βασικό μέλημα την προστασία και την εν γένει προάσπιση των δικαιωμάτων των πολιτών. Υπάρχει κανείς σήμερα που μπορεί να ισχυρισθεί πως τόσο η ανώτερη και ανώτατη ηγεσία, όσο και ο τελευταίος ροπαλοφόρος άνδρας των ΜΑΤ, υπερασπίζεται τους πολίτες; Υπάρχει, μήπως, κανείς σήμερα που δεν αναγνωρίζει τους αστυνομικούς ως πραιτωριανούς φύλακες (και όχι θεματοφύλακες) του εκάστοτε κυβερνώντα (ή και εργολάβου, όπως προέκυψε στην Κερατέα); Δυστυχώς, ενώ είχαν γίνει σοβαρές χρόνιες προσπάθειες για να απεμπλακεί η Αστυνομία από τον ρόλο που είχε αναλάβει να παίξει στην χούντα των συνταγματαρχών, σήμερα με περισσή ευκολία σχεδόν σύσσωμη ρίχνεται στην μάχη που άνοιξε ο Γιώργος Παπανδρέου κατά των πολιτών. Σήμερα, τα όργανα της τάξης μεταβάλλονται σε όργανα ενός καθεστώτος που ορίζεται, ελέγχεται και λογοδοτεί σε εξωτερικές δυνάμεις, οι οποίες δεν αναγνωρίζουν κράτη, έθνη, ηθική ή νόμους. Οι «δάνειες δυνάμεις» αναγνωρίζουν μόνο το χρήμα, το οποίο επιδιώκουν να αποκτήσουν με κάθε μέσο για να ικανοποιήσουν τους ό,ποιους σχεδιασμούς τους… Αυτές λοιπόν, τις δυνάμεις, στηρίζει η σημερινή Αστυνομία, η οποία προφανώς έχει πάψει να είναι Ελληνική. Άλλωστε, το μένος με το οποίο επιδίδονται στον ξυλοδαρμό των Ελλήνων πολιτών, αποδεικνύει πως έχουν μετατραπεί σε σύγχρονους γενίτσαρους, που για να ζήσουν την οικογένειά τους είναι ικανοί να βρίζουν, να λοιδωρούν, να ξυλοκοπούν ή να καταστρέψουν οποιονδήποτε… Ίσως να αποτελεί ειρωνεία, αλλά βοηθούν ώστε τα δικά τους παιδιά, αύριο, να δείχνονται με το δάχτυλο και να απομονώνονται από την υπόλοιπη κοινωνία με τον χαρακτηρισμό «παιδί μπάτσου»… ή μήπως «παιδί γενίτσαρου»;
Το παρακράτος, όμως, δεν σταματά στον ρόλο και στον (ουσιαστικό) ευτελισμό της Αστυνομίας. Το παρακράτος στηρίζεται από σύγχρονα μέσα. Στηρίζεται από μισθοδοτούμενα παπαγαλάκια ή καλοπληρωμένους εργολάβους ιδιοκτήτες τηλεοπτικών σταθμών και εφημερίδων. Το παρακράτος της προπαγάνδας, που δείχνει επεισόδια των «μπάχαλων» με τα ΜΑΤ, αλλά δεν εστιάζει ούτε λεπτό στα δικαιώματα των πολιτών… το παρακράτος των «διαμορφωτών της κοινής γνώμης», που εντέλλεται να παραπληροφορεί, να χρησιμοποιεί μεθόδους κοινωνικού αυτοματισμού για να δημιουργεί έριδες μεταξύ των πολιτών, με σοβαρούς κινδύνους δημιουργίας εμφυλιοπολεμικού κλίματος… το παρακράτος των νταβατζήδων, των λαμογιών και εκείνων που πλουτίζουν πάντα, ακόμη και σε καιρούς μεγάλων κρίσεων, ενισχύει, τροφοδοτεί και συνεργάζεται ώστε όλοι εμείς οι πολίτες να μην μπορέσουμε ποτέ να δημιουργήσουμε συνθήκες δημοκρατίας και σοβαρού κράτους…
Το παρακράτος σήμερα έχει αλώσει θεσμούς (βλ. θεσμούς, κόμματα, δημόσια διοίκηση κ.α.), έχει καταστρέψει την έννοια του δικαίου, έχει μολύνει την ίδια την δημοκρατία με βασικό στόχο την δόμηση ενός μη κράτους, που θα άγεται και θα φέρεται από τα συμφέροντα των εγχώριων ή των εξωτερικών νταβατζήδων…
Αυτό το παρακράτος με περισσή χαρά κλείνει διεξόδους και δημιουργεί αδιέξοδα. Με ιδιαίτερη φροντίδα σχεδιάζει οτιδήποτε εξυπηρετεί τα συμφέροντα «κάποιων» και όχι της χώρας και των πολιτών της. Αυτό το παρακράτος θρέφεται από μηχανισμούς που θα έπρεπε να έχουν σαν μοναδική και μόνιμη μέριμνά τους την εξολόθρευσή του… Αυτό το παρακράτος μου φέρνει στο νου… «είμαστε κυβέρνηση αντεξουσιαστών», δηλαδή, κυβέρνηση που καταργεί τις νόμιμες (και ελεγχόμενες) εξουσίες που πηγάζουν από το Σύνταγμα… Αυτό το παρακράτος αποδομεί τη χώρα…
Εμείς μπορούμε, άραγε, να κωφεύουμε, να αδιαφορούμε και να παραμένουμε απαθείς απέναντι στο παρακράτος – θηρίο που ορέγεται την ίδια μας την ύπαρξη;
Μήπως, πρέπει, επιτέλους, να στραφούμε εναντίον εκείνων που υποσκάπτουν την ύπαρξη του κράτους;
Μήπως ήρθε η στιγμή να το τσακίσουμε, να το εκμηδενίσουμε παραδειγματικά και να στείλουμε το μήνυμα τι θα συμβεί σε όσους αποπειραθούν στο μέλλον να «μεγαλουργήσουν» ποδοπατώντας την χώρα και τους πολίτες της;
Μήπως πρέπει να δώσουμε ένα τέλος στην τρομοκρατία του παρακράτους;
Αν δεν το κάνουμε εμείς, ποιός θα το κάνει;