Η Αγροτική Τράπεζα το είπε και το έκανε. Άρχισε το ξεπούλημα των πάντων. Το ζήτημα για τους (πρασινο)διοικούντες της ΑΤΕ είναι να ρευστοποιήσουν και όχι να δημιουργήσουν. Ευκολότερος θα ήταν ένας εξορθολογισμός λειτουργίας της ΣΕΒΑΘ, αλλά αυτό απαιτεί εργασία, μεθοδικότητα, σοβαρότητα, γνώσεις και κυρίως μεράκι δημιουργίας (ή διάσωσης εν προκειμένω) και όχι καταστροφής...
Τα παραπάνω χαρακτηριστικά φαίνεται πως υπάρχουν σε τούρκους επιχειρηματίες, οι οποίοι βλέπουν την Θράκη σαν ευκαιρία (δικαιώνοντας τον Γιώργο Παπανδρέου, "να κάνουμε την κρίση ευκαιρία") αρπαγής μηχανημάτων σε εξευτελιστικές τιμές. Μέχρι στιγμής υπάρχουν εικασίες για την τουρκική εταιρεία που αγόρασε τον εξοπλισμό της ΣΕΒΑΘ (πρόκειται για εργοστάσιο κατασκευής τοματοπολτού και επεξεργασίας - συσκευασίας λαχανικών), οι πρώτες πληροφορίες αναφέρουν μεγάλη τουρκική εταιρεία κατασκευής οπλικών συστημάτων!!!
Στην όλη υπόθεση, όμως, υπάρχει ένα παράδοξο. Τα τουρκικά φορτηγά φεύγουν φορτωμένα προς την Εγνατία με κατεύθυνση ανάποδη από αυτήν που οδηγεί στην Τουρκία...! Τί συμβαίνει; Που πηγαίνουν τα φορτηγά;
Στην Σμύρνη μεταφέρονται τα μηχανήματα παραγωγής τοματοπολτού της ΣΕΒΑΘ προκειμένου να εξοπλίσουν αντίστοιχο εργοστάσιο του τούρκου επιχειρηματία κ. Ερόλ, ο οποίος τα αγόρασε στον πλειστηριασμό που έγινε στις 10 Μαρτίου 2011 στο Δικαστικό μέγαρο. Το «Ε» βρέθηκε εκεί αφού πληροφορήθηκε το γεγονός από την ραδιοφωνική εκπομπή του τρίτου προγράμματος «Αναζητήσεις» στην οποία κάτοικος της Φελώνης ανέφερε το γεγονός.
Και τα ιμάτιά της στον πλειστηριασμό…
Πρωί της Πέμπτης και στον αύλειο χώρο της ΣΕΒΑΘ ακριβώς μπροστά από το σκέπαστρο ήταν παρκαρισμένα 8 φορτηγά – νταλίκες με τουρκικές πινακίδες της μεταφορικής εταιρείας ARSLAN NAKLIVAT A.S. Αρκετά απ’ αυτά ήταν ήδη φορτωμένα με μηχανήματα και άλλα περίμενα να φορτώσουν. Παρόν και ο τούρκος επιχειρηματίες που μας καλοδέχτηκε και μας εξήγησε με τα λίγα αγγλικά του ότι έχει εργοστάσιο επεξεργασίας τομάτας στη Σμύρνη και με τα μηχανήματα παραγωγής τομάτας της ΣΕΒΑΘ που αγόρασε σε δημόσιο πλειστηριασμό θα εξοπλίσει την μονάδα του.
Έχουν γίνει 5 πλειστηριασμοί…
Το ίδιο επιβεβαίωσε και η σύνδικος κα Σταυρούλα Λιάκου αναφέροντας την ημερομηνία του δημόσιου πλειστηριασμού και την κατοχύρωσή του στον τούρκο επιχειρηματία μετά από πλειοδοσία του και όπως ορίζεται από τη διαδικασία. Η κα Λιάκου επίσης πρόσθεσε ότι έχουν προηγηθεί άλλοι πέντε δημόσιοι πλειστηριασμοί κατά τους οποίους έχουν αγοραστεί πολλά μηχανήματα και από έλληνες επιχειρηματίες. Να σημειώσουμε ότι σύμφωνα με πληροφορίες μας μηχανήματα της ΣΕΒΑΘ έχουν εκπλειστηριαστεί και κατοχυρωθεί και σε Αθηναίους και σε Ξανθιώτες επιχειρηματίες αλλά εκτός του κ. Ερόλ και σε άλλο τούρκο επιχειρηματία που έχει εταιρεία τροφίμων με έδρα το Τοκάτ της Τουρκίας σε πλειστηριασμό που έγινε στις 24/3 . Μάλιστα οι ίδιες πληροφορίες από έγκυρες πηγές αναφέρουν ότι οι τούρκοι «τα χουν στάξει αδρά» και δεν αγόρασαν «κοψοχρονιά» όπως κάποιοι έσπευσαν να πουν καθώς αναφέρονται ποσά της τάξης των 200.000 – 300.000 ο ένας και 150.000 ευρώ ο άλλος κάτι που αντικρούει την φήμη ότι τα μηχανήματα της ΣΕΒΑΘ είναι παροπλισμένα και πωλούνται για παλιοσίδερα.
Να σημειώσουμε ότι κάποια έχουν πωληθεί για Scrap μετά όπως από εκτίμηση πραγματογνωμόνων.
Ενδιαφέρον για τον εξοπλισμό όχι όμως για το οικόπεδο
Αναφορικά με την διαδικασία που ακολουθεί τους πλειστηριασμούς όπως μας εξήγησε η κα Λιάκου καταρτίζονται πίνακες διανομής και με βάση αυτό θα εξοφλούνται οι προμηθευτές. Και ενώ όπως φαίνεται υπάρχει ενδιαφέρον για το εξοπλισμό σύμφωνα με την κα Λιάκου δεν έχει εκδηλωθεί κανένα επίσημο ενδιαφέρον για το οικόπεδο της ΣΕΒΑΘ. Επισημαίνεται ότι και το κτίσμα και το οικόπεδο μετά από παραχώρηση ανήκει στην εταιρεία ΣΕΒΑΘ.
«Καρφί» στην μνήμη της τοπικής κοινωνίας
Παρόλα αυτά και ενώ όλες οι διαδικασίες που ακολουθούνται είναι σύννομες και η ΣΕΒΑΘ πωλείται τμηματικά και τα …ιμάτιά της μοιράζονται σε Ελλάδα και Τουρκία παραμένει «ανοιχτή πληγή» στην τοπική κοινωνία. Πλησιάζοντας στον αύλειο χώρο της ΣΕΒΑΘ που άλλοτε έσφυζε από τη ζωντάνια του καθημερινού μόχθου των εκατοντάδων εργαζομένων που έθρεψε κοντά 3 δεκαετίες, τίποτε δεν θυμίζει την άλλοτε κραταιά βιομηχανία, το καμάρι της Ξάνθης και του ιδρυτή της Αλέξανδρου Μπαλτατζή, το πιο σύγχρονο εργοστάσιο επεξεργασίας τοματοπολτού των Βαλκανίων. Στέκει ως …φάντασμα ενδόξου παρελθόντος… «καρφί» στη μνήμη της τοπικής κοινωνίας να υπενθυμίζει τα λάθη όλων αυτών που διαχειρίστηκαν και μείωσαν την υπεραξία της είτε με τεχνοκρατικό είτε με πολιτικό τρόπο ενώ παράλληλα υπενθυμίζει την αναγκαιότητα κάποτε να μάθει η τοπική κοινωνία «τι και ποιοι» έφταιξαν ώστε να καταντήσει «κουφάρι» και να αποδοθούν ευθύνες όπου αναλογούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου