Το δίδυμο της συμφοράς.

Ο κ. Παπακωνσταντίνου έχει αποτύχει.
Ό,τι σχεδίασε από τον Οκτώβριο του 2009 και εντεύθεν, εκτροχιάστηκε.
Κάθε πρόβλεψη του, έπεσε έξω.
Κάθε εκτίμησή του διαψεύστηκε, σχετικά σύντομα.
Με το έλλειμμα του 2010 να έχει υπερβεί το 10%, επιβεβαιώνεται ότι αιματηρές θυσίες 18 μηνών πήγαν στον βρόντο.
Ένας πολιτικός, με στοιχειώδη ευθιξία, θα ομολογούσε ό,τι απέτυχε.
Γιατί περί παταγώδους αποτυχίας πρόκειται.
Και θα πήγαινε σπίτι του! Τι άλλο περιμένει;
Δεν είναι ασυνήθιστο να αποτυγχάνει κανείς.
Είναι μέρος του παιχνιδιού. Άλλωστε ουδείς έχει εγγυημένο συμβόλαιο με την επιτυχία!
Το πρόβλημα είναι να μην παραδέχεσαι την αποτυχία του.
Και ακόμα χειρότερο να επιμένεις σε μια λάθος πολιτική, που θα φέρει περισσότερα δεινά.
Ο κ. Παπακωνσταντίνου βρίσκεται σε αδιέξοδο. Και το αδιέξοδο αυτό είναι δημιούργημά του! Η εξουσία του ήταν απεριόριστη. Είχε πλήρη ελευθερία κινήσεων. Και την αμέριστη στήριξη του κ. Παπανδρέου. Επομένως, οι ευθύνες του ανήκουν ολοκληρωτικά!
Θα πρέπει να είναι πολύ αφελής για να μην αντιλαμβάνεται την αποτυχία του.
Ισως και πολύ ματαιόδοξος για να μην θέλει να την παραδεχτεί.
Εκτός και αν συμβαίνει το απευκταίο: Να βρίσκεται, δηλαδή, σε αποστολή…
Ό,τι από τα τρία και να συμβαίνει, δεν μπορεί να παραμείνει άλλο στη θέση του.
Βεβαίως την μεγαλύτερη ευθύνη φέρει αυτός που τοποθέτησε και διατηρεί ακόμα τον κ. Παπακωνσταντίνου στη θέση του: Ο κ. Παπανδρέου.
Αποτελούν το δίδυμο της συμφοράς.
Και πολύ φοβούμαι ότι δεν τα έχουμε δει όλα ακόμα… επειδή τον λένε Γιώργο και... δεν έχει τελειώσει!