Δεν είναι απλά κλοπή, είναι δουλεία ! Μια ανάλυση για γερά νεύρα!

Ο Γιώργος Παπανδρέου τα κατάφερε. Σε 2 χρόνια, εξαθλίωσε τον Ελληνικό λαό, εξόντωσε όλους τους εγχώριους δανειστές και ξένους μικροδανειστές και μετέφερε όλα τα δάνεια μας στο ΔΝΤ και τους συν αυτώ. Παραχωρεί τα κλειδιά των πιο παραγωγικών επιχειρήσεων σε ιστορικά χαμηλές τιμές στους "φίλους συμμάχους", μοιράζοντας τα τιμάρια της ξεφτιλισμένης μας χώρας, σε κατακτητές με αγγελικό πρόσωπο οι οποίοι φτύνουν κι ασελγούν στο πτώμα...
μας. Με αφορμή το "Ελληνικο δράμα", έβαλε κεκαλυμμένα τις Αμερικανικές Τράπεζες (τις εξής 2) ως τους απόλυτα κυρίαρχους στο παιχνίδι της εξολοκληρου διαχείρισης του Ευρωπαϊκού Χρέους και κατά συνέπεια της διαχείρισης και διοίκησης των πάντων, στα επόμενα χρόνια, μέσω του EFSF ή κάποιου άλλου τραπεζοδίαιτου αραβουργήματος στο οποίο θα εξελιχθεί. Λεπτομέρειες.

Tα όσα... συνωμοσιολογικά εκθέσαμε επί 3ετία στον Επίκουρο, η "κακιά η ώρα" τα επιβεβαιώνει ως πραγματικότητα. Τι ατυχία. Το αιώνιο παιχνίδι μεταξύ πιστωτών (ιδιωτών) και δανειοληπτών (κρατών και πολιτών), σε κανέναν δεν κάνει εντούτοις εντύπωση και ούτε καν αποτελεί μέρος του προβλήματος, αν και είναι το ίδιο το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι τάχαμου, σύμφωνα με τους ταξιτζήδες της ενημέρωσης, το ατέλειωτο - και ακίνδυνο για τα συμφέροντα τους - θέατρο σκιών περί κουρέματος, μνημονίων, μέτρων, βοήθειας και διασώσεων - έτσι υποβοηθώντας την διαιώνιση της βασιλείας του τερατόμορφου αφανούς δυνάστη του οποιου η επικυριαρχία δεν θίγεται στο παραμικρό. Στην ουσία πρόκειται ασφαλώς, περί της πιστωτικής μπότας που έχει και όνομα και διεύθυνση, που πατάει πλέον στο λαιμό, όπως ανέκαθεν, μην αυταπατάστε, το προαιώνιο θύμα της και τελικό αποδέκτη, τον καταναλωτή-φορολογούμενο-πολίτη.

Πολύ απλά, τον τροφοδότη της χρηματοπιστωτικής (της) μανίας. Μόνο που αυτήν τη φορά το κάνει εκτός Τριωδίου, με κάτω τις μάσκες - και σοκάρει. Στην διαδρομή της τελευταίας διετίας, γινόμαστε οι Έλληνες, καθημερινά μάρτυρες της δύναμης του παραλογισμού, που επιτάσσει οι πιστωτές να είναι σε κάθε νέα φάση κερδισμένοι σε χρήμα και ενδυναμωμένοι σε εξουσία,  και οι λοιποί θνητοί, απλά παρατηρητές ή συρόμενοι ή δοσίλογοι, γελαστοί ή γελασμένοι τρόπον τινά.Στον πρωτόγονο κόσμο αυτόν της απληστίας και της εξουσίασης των κυνηγημένων, τον "προηγμένο μας κόσμο", στον οποίο τα ζωώδη ένστικτα επουδενί δεν εξέλιπαν, είναι απολύτως φυσιολογικό 3 ιδιωτικοί οργανισμοί (τράπεζες), επί της ουσίας η JP Morgan και η Goldman Sachs, με περιουσιακά στοιχεία $4 τρις περίπου, να έχουν έκθεση 52 φορές μεγαλύτερη, ήτοι πάνω από $200 τρις (4 φορές το παγκόσμιο ΑΕΠ) σε αυτό που αποκαλείται "Αγορές (καζίνο) Παραγώγων" (και μόνο εκεί). Ενώ μια χώρα που συνεισφέρει με το 2% του ΑΕΠ της Ευρωζώνης, η Ελλάδα, με αντίστοιχο χρέος 1,5 φορές του παραγόμενου προϊόντος της, μη υπολογιζομένων των περιουσιακών στοιχείων της, ονομαστικής αξίας κάπου 400 φορές λιγότερο από τα πονταρίσματα στο Χρηματοπιστωτικό Καζίνο,  να θεωρείται ο παγκόσμιος κίνδυνος, να διασύρεται, να χλευάζεται, να αποπατούν στα σύμβολα, την ιστορία της, τα ιερά και τα όσια των αποθανόντων της ("ήρωες" τους βάπτισε η  εθνική μας συνείδηση), οι λεχρίτες, κάποιοι εκ των οποίων εξίσου ή και περισσότερο, πολύ περισσότερο, είναι χρεωμένοι, είναι αναξιόχρεοι, είναι κατά πολύ "χειρότεροι". 

• Είναι απόλυτα φυσιολογικό, η χώρα - ηγεμόνας, το κέντρο εξουσίας και η έδρα των αυτόκλητων δικαστών και αθώων κατηγορουμένων, οι ΗΠΑ, την ίδια στιγμή, να αποκρύπτει ετσιθελικά από το Χρέος της (ύψους, επισήμως, $15 τρις), ενα ποσο της ταξης των $120 τρις (το κειμενο ειναι στα αγγλικα) όσο δηλαδή 7,7 φορές το ΑΕΠ της και έτσι να θεωρείται "φερέγγυα" και βασιλεύουσα! Ένα ποσό, το οποίο αναλογεί στα λεγόμενα (επισήμως) "Unfunded Liabilities" (σε ελεύθερη μετάφραση "φέσια"), δηλαδή τις δαπάνες/υποχρεώσεις που το Αμερικανικό κράτος έχει αναλάβει για το Ασφαλιστικό του Σύστημα και το Σύστημα Υγείας τις οποίες ΔΕΝ μπορεί να χρηματοδοτήσει στον αιώνα τον άπαντα.

•  Ή, να μην υπολογίζει σε αυτό άλλα $5 τρις (1/3 του ΑΕΠ της), που αφορούν τις υποχρεώσεις των κρατικοποιημένων εταιρειών Fannie Mae και Freddie Mac, εταιρειών που δραστηριοποιήθηκαν στη αγορά των ενυπόθηκων δανείων και τις "διέσωσε" το Αμερικανικό Δημόσιο - ή καλύτερα, οι απόκληροι του κινήματος "Occupy Wall Street" που καθημερινά συλλαμβάνονται κατά εκατοντάδες, μακριά από τα "φωτα"... Έτσι, χωρίς λόγο.

• Αλλά μήπως ζήτησε κανείς τον λόγο προηγουμένως από τις ΗΠΑ, για την διεξαγωγή πολέμου σε μια χώρα με την αιτιολογία ότι είχε "όπλα μαζικής καταστροφής" (που ποτέ δεν βρέθηκαν), το Ιράκ, χωρίς τη νομιμοποίηση του ΟΗΕ; Που κρατεί ακόμα κάποιους φυλακισμένους για 10 χρόνια, χωρίς απαγγελία κατηγορίας σε στρατόπεδο συγκέντρωσης; Που βασάνιζε και απήγαγε ελεύθερα όποιον ήθελε μέσω των μυστικών προγραμμάτων της CIA σε συνεργασία με όλους αυτούς τους μπροστάρηδες του πολιτισμού, πολιτικούς (και κράτη) της Δύσης (και της Ανατολής); Αφού συνέβη σε μία μέρα δύο φορές, αυτό που δεν έχει ποτέ πριν συμβεί σε αντίστοιχα δυστυχήματα σε ολόκληρη την ιστορία της αεροπλοΐας. Πρώτα τάχα ένα επιβατηγό αεροπλάνο πέρασε από μια τρύπα (στο Πεντάγωνο) που θα χώραγε μόνο ένα ιδιωτικό τζετ και εντούτοις δεν βρέθηκαν καν (ποτέ) συντρίμμια, ενώ ένα άλλο κατέπεσε και το μόνο που βρέθηκε "στο σημείο της πτώσης" λίγη ώρα μετά ήταν  μια (άλλη) τρύπα-κρατήρας, χωρις συντρίμια επίσης, μήτε θύματα. Δύο κτίρια κατέρευσαν σε δευτερόλεπτα και συμπτωματικά μαζί τους,  άλλο ένα κάποια τετράγωναμακριά, όπου "τυχαία" φυλάσσονταν απόρρητα έγγραφα περί σοβαρών οικονομικών εγκλημάτων και αλλων υποθεσεων και στεγάζονταν μεταξύ άλλων,τα γραφεία της CIA στη Νέα Υόρκη, της κυβερνητικής Secret Service και του IRS, του αντίστοιχου ΣΔΟΕ καθώς και η Αμερικάνικη Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς. Αυτό το κτίριο 47 oρόφων, κατέρευσε "από φωτιά" σε 6,5" (Φαντάζεστε συνεπώς, πόσες φορές θα έπρεπε να είχαν καταρρεύσει ανά τους αιώνες τα μαρμαράκια της Ακρόπολης). Όπου ο βασικός υπεύθυνος, ο "μακαρίτης" Οσάμα Μπιν Λάντεν, Σαουδάραβας κι αυτός όπως και οι υπόλοιποι 19 "υποπτοι", αφού νομιμοποίησε όποια επέμβαση όπου γης της Ηγεμόνιδος (όχι βέβαια στην χρηματοδότη της οικογένειας Bush Σαουδική Αραβία, όπως θα ήταν φυσιολογικό λόγω καταγωγής ΟΛΩΝ των "υπόπτων"), ως απάντηση σε ηχογραφημένα και βιντεοσκοπημένα μηνύματα όπου έσπερνε τον "φόβο", συλλαμβάνεται μετά 10ετία, εκτελείται και κατόπιν η σωρός του ρίπτεται κάπου, σε κάποια θάλασσα (όλα εντός 24ώρου), και πάει τελειώσαμε και με αυτό(ν). 

• Είναι απόλυτα φυσιολογικό, το ίδιο κράτος - ηγεμόνας να φτάνει τη σήμερον στο σημείο να κατεβάσει ρολά ("shutdown") επειδή πλαφόναρε και δεν μπορεί να δανειστεί άλλο - άρα να (επι)ζήσει. Και ο Πρόεδρος μαριονέτα να τολμάει να δηλώνει, "Δεν είμαστε Ελλάδα. Δεν είμαστε η Πορτογαλία, τα προβλήματα χρέους τα οποία αντιμετωπίζει η Αμερική, δεν είναι τόσο σοβαρά όσο εκείνα που απειλούν τη σταθερότητα στην Ευρωζώνη", ότι αυτή η Αμερικάνικη οικονομία «είναι ακόμη αποδυναμωμένη, εν μέρει εξαιτίας ορισμένων πραγμάτων που δεν μπορούσαμε να ελέγξουμε όπως ο σεισμός στην Ιαπωνία και η κατάσταση στην Ευρώπη, καθώς και η Αραβική Άνοιξη και η επίδρασή της στις τιμές του πετρελαίου». Ενδεχομένως να οφείλεται και στο τετράγωνο Ουρανού και Πλούτωνα.

Και οι αιώνια κερδισμένοι να απειλούν, να εκβιάζουν, να ποδοπατούν. Είναι πολύ αστείο. Σε μια περίοδο υπερδανεισμού κάποιοι να  κάνουν ο,τι περνά από το χέρι και την τσέπη τους, προκειμένου να δανείσουν περισσότερο, να πλουτίσουν περισσότερο, να κυριαρχήσουν περισσότερο, αν και οι ίδιοι χρεοκοπημένοι προ πολλού, όχι μόνο οικονομικά αλλά πάνω απ' όλα ηθικά, παραπαίουν στον κρυστάλλινο μικρόκοσμο τους. Οι μισές πολιτείες των ΗΠΑ είναι χρεοκοπημένες προ πολλού. Με έναν υπουργό οικονομικών από τα σπάργανα του Τραπεζικού Συστήματος και ευνοούμενο της οικογένειας Ford όπου "υπηρέτησαν" ο παππούς και ο πατέρας του, "γιο" του Ροκφέλερ,  διάδοχο του προηγούμενου, συμπτωματικά δια βίου (32 χρόνια!) πιστού εργάτη της Τράπεζας Goldman Sachs, κ. Paulson⁽¹⁾. Θυμάστε ότι την υπόθεση της Lehman απ' όπου ξεκίνησαν όλα, την "συντόνισαν" 3 άνθρωποι, ο Geitner (ως Πρόεδρος, τότε, της FED Νέας Υόρκης⁽²⁾), o Paulson και ο Bernanke; Επί υπουργίας Geitner (ο οποίος, σε μια πρωτοφανή ενέργεια, εμφανίστηκε στην τελευταία Ευρωπαϊκή Σύνοδο απρόσκλητος για να συντονίσει), οι ΗΠΑ έκαναν το εξής ρεκόρ. Επί 3 συναπτά έτη έχουν έλλειμα άνω του $1 τρις ετησίως (2,5 φορές το Ελληνικό χρέος ανά έτος) για πρώτη φορά στην ιστορία τους. Εκεί δεν έχουν Προβόπουλο να τους "συνετίσει"; Όχι, διότι το ΔΝΤ, η Παγκόσμια Τράπεζα, η Τράπεζα Διεθνών Διευθετήσεων (η οποία συντονίζει το "έργο" των Κεντρικών Τραπεζών όταν συναντούνται μηνιαία και μακρια από προβολείς στην Ελβετία) ή ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μεταμφιέσεις του ηγεμόνα και των πολυεθνικών του. Το μόνο που αλλάζει είναι το προκάλυμα. Πόσοι άραγε ξέρετε ότι ο αντικαταστάτης του Τρισέ, Mario Draghi, ήταν όχι μόνο επί μακρόν στέλεχος της Goldman, αλλά και βάθιά εμπλεκόμενος στο swap με την Ελληνική κυβέρνηση  για την απόκρυψη χρέους;

Και ξαναπάει λέγοντας. Και οι "Αγορές" να απειλούν ή να πανικοβάλουν ή να επικροτούν κατά περίπτωση,εξ ολοκλήρου χειραγωγούμενες και 3 άλλες ιδιωτικές εταιρείες, ιδιοκτησίας των ίδιων ολίγων, να "αξιολογούν" ως απόλυτες δημοσιονομικές αρχές και σε απόλυτη "αρμονία" με τα διάσπαρτα παντού παράσιτα αυτού του συστήματος, στην εποχή της Οικονομικής 11ης Σεπτεμβρίου, που μέρα με τη μέρα, μας πάει ένα βήμα παραπέρα στο ζητούμενο.Την μεγαλύτερη συγκέντρωση πλούτου  και εξουσίας, σε ακόμα λιγότερους ΜΗ αιρετούς.Την παγκόσμια διακυβέρνηση για την οποία ακόμα χασκογελούν σαρκάζοντας, τα τζάνκια της "ενημέρωσης". 

• Είναι επίσης πολύ, μα πάρα πολύ φυσιολογικο, αυτονόητο σχεδόν, να εκχωρείται το εκδοτικό προνόμιο, αυτό της έκδοσης και κυκλοφορίας του χρήματος, σε ιδιώτες, και ο εκχωρητής (κράτος) όχι μόνο να μην λαμβάνει αντάλλαγμα, αλλά να πρέπει να καταβάλει και τόκο, δανειζόμενος. Και εξ αυτού να γεννάται η ανάγκη για φορολόγηση. Η ΟΠΟΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΗΡΧΕ ΑΝ ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΔΕΝ ΔΑΝΕΙΖΟΝΤΑΝ ΑΛΛΑ ΕΞΕΔΙΔΑΝ ΚΑΙ ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΣΑΝ ΤΟ ΧΡΗΜΑ, ΟΠΩΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΚΑ ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΙ, όπως ας πούμε έκανε η Λιβύη. Για φαντάσου. Αναρωτιέμαι σε ποια άλλη συναλλαγή, ο μεταβιβάζων - και δη αν αυτός λέγεται κράτος, η ΥΠΕΡΤΑΤΗ οντότητα - επιβαρύνεται αντί να ωφελείται. Και μάλιστα επιβαρύνεται προς όφελος του προς ον η μεταβίβαση - μελλοντικού κοτζαμπάση. Του διπλά ωφελούμενου, πάει να πει, πιστωτικού κατεστημένου. Δεν θέλουν τίποτα λιγότερο από: όλα, τώρα, αμέσως. Δεν υπάρχει καμία έγκυρη ανάλυση όταν επιδεικτικά αγνοείται ότι σε όλα τα ζητήματα που δήθεν επιλύουν οι πολιτικοί, υπάρχουν 2 μέρη, ο δανειστής και ο οφειλέτης. Και ότι όλα γίνονται προς το συμφέρον του ΕΝΟΣ, του ισχυρού, του δυνάστη. Δεν υπάρχει καμία έγκυρη ανάλυση, όταν αγνοεί ότι και τα 3 στοιχεία που αλλοιώνουν την βούληση, η πλάνη, η απάτη και η απειλή είναι καθημερινό φαινόμενο της κοινωνικής "ζωής", της ψεύτικης ζωής, της ζωής σε τοκογλυφικές δόσεις. 

• Είναι φυσιολογικό επίσης, να μιλάμε για Κρίση Χρέους ενώ στην ουσία πρόκειται για Κρίση Δανεισμού, για μια φούσκα άνευ προηγουμένου, σε ένα κλίμα απόλυτης διαφθοράς, αναξιοπιστίας, ωμής βουλιμικής παρεμβατικότητας, αναρχίας και χάους, ένα ανεξέλεγκτο καρκίνωμα που εξαπλώνεται με σαφές σχέδιο. Πρόκειται για μια ακόμη περαιτέρω εκχώρηση εξουσιών, μια παράδοση των κρατικών χαρτοφυλακίων ύπουλα, εμμέσως και μασκαρεμένα, σε συνθήκες πανικού πάντα, τον οποίον τροφοδοτούν οι νέοι ιμάμηδες, "οι Αγορές", δηλαδή οι πιστωτές εξ Αμερικής που τις ελέγχουν. Πρόκειται για έναν μακάβριο χορό της έννοιας του ανθρώπινου sentiment όπου δέχεται τα πάντα σε συνθήκες φόβου ή πανικού. Και αυτά ακριβώς τα συναισθήματα, κατ' αντιπαραβολή της ευφορίας και της ελπίδας ρυθμίζουν κατά βούληση αυτοί που πάσχουν από αυτό που ο Έριχ Φρόμ προσομοίασε με το "αιώνιο βρέφος που κλαίει για το μπουκάλι του"... Σε έναν κόσμο που πρέπει να είσαι τυφλός ή κοιμισμένος (και είσαι), για να μην βλέπεις ότι την (οικονομική) ζωή την ποδηγετούν απόλυτα, ακώλυτα και απροκάλυπτα οι "δανειστές", αφού ρυθμίζουν το χρήμα, δεν ελέγχονται στις δραστηριότητες τους, έχουν αμνηστία και όποτε χρειαστεί, θεσμοθετημένη δυνατότητα Plea Bargaining, διαπραγμάτευσης της ποινής (άρα ατιμωρησία, την οποία, παρεμπιπτόντως, απήλαυσε ελέω νεαρού νόμου του Ευάγγελου Βενιζέλου και ο Λαυρέντης Λαυρεντιάδης στα καθ' ημάς εσχάτως), στελεχώνουν την πολιτική εξουσία, υποκαθιστούν τους κρατικούς και διακρατικούς οργανισμούς με δικούς τους, εκτρέφουν οικονομικούς βασανιστές, ελέγχουν την ροή της πληροφορίας, κοκ. 

Και η χώρα - ηγεμόνας, ως οδηγός, ανακυκλώνει και ενίοτε αναζοπυρώνει την μονεταριστική μιζέρια ή αδηφαγία της. Μια χώρα που έχει αυτήν την στιγμή ως κύριους χρηματοδότες της και Συμβούλους, αυτούς, που δικάζουν, νομοθετούν, σωφρονίζουν, διατάζουν, ΕΚΤΕΛΟΥΝ κι ας μην τους εξέλεξε ουδείς, κι ας μην τους έχει δει ποτέ ο φακός ή τους αποφεύγει το μελάνι, που δεν πληρώνουν φόρους, αλλά κατοικοεδρεύουν σε φορολογικούς παραδείσους - αυτοί ή τα πλοκάμια τους, ή εξαιρούνται ή ευνοούνται ή απαλλάσονται, με πλειάδα καταπλεονεκτικών φωτογραφικών διατάξεων και νομοθετημάτων, προκειμένου να τσεπώνουν τα τοκογλυφικά αντικαταλλάγματα εσαεί (η μεγαλύτερη εταιρεία στον κόσμο, η Τράπεζα Goldman Sachs, υποχρεούται να καταβάλει 1% φόρο ετησίως το 2008 από 34% το 2007). Αλλά αυτό, σε τίποτα δεν εμποδίζει να "αγοράζουν το χρέος" της Ηγεμόνιδος, φυσικά, να την εξουσιάζουν εκ των έσω και εκ του ασφαλούς. Μάλλον το ευνοεί. Είναι συστατικό αναγκαίο του modus operandi της ελίτ. Αυτοί οι ίδιοι, που κυριαρχούν στην Τραπεζική Αγορά, στην Αγορά Συναλλάγματος και Ομολόγων, στις Εμπορικές Συναλλαγές, στην Καταναλωτική και Στεγαστική Πίστη, στις εκδόσεις τίτλων, στην κατασκευή ισολογισμών και Προϋπολογισμών, έχοντας στην διάθεση τους ατέλειωτα κεφάλαια κοπανιστού αέρα, που "μοχλεύουν" κατά το δοκούν.

Η μόχλευση παρέχει εξουσία, διαφθείρει, επιβάλει και οι τόκοι, τα μερίσματα και οι προμήθειες, είναι τα ζεστά λεφτά των "κόπων" τους (ας πούμε η FED, τσεπώνει ζεστά μισό τρις δολάρια τον χρόνο από το Αμερικανικό Δημόσιο). Με τα "στελέχη" τους, εκ περιτροπής να νομοθετούν, να συντονίζουν ή να εκτελούν ως "πολιτευτές", ενώ στην πραγματικότητα στερούνται κάθε λαϊκή νομιμοποίηση ή ψήφο (βλ. Μπαρόζο, Τρισέ, Βαν Ρομπάι, Γιούνκερ, ή τους "δικούς" μας wannabe πρωθυπουργούς "σωτηρίας" Παπαδήμο και Προβόπουλο) - τα δικά τους παιδιά, αφού πρώτα φιλτράρονται και τεστάρονται μέσω του συστήματος Lobbying, των χορηγιών και κάποιων μικροεγκληματικών εκδουλεύσεων ως διαπιστευτηρίων/εξετάσεων. Ενα σύστημα που έχει συν τοις άλλοις, με την μορφή των αποκαλούμενων "Big-6", την δυνατότητα να ελέγχει όλα τα Αμερικάνικα ΜΜΕ και επομένως, την "ενημέρωση". Έξι εταιρείες ελέγχουν τα ΜΜΕ, 3 το Τραπεζικό Σύστημα και τις Αγορές, 3 το Σύστημα "Αξιολόγησης", την Φαρμακοβιομηχανία, την Τεχνολογία, την "Κοινωνική Δικτύωση" και πάει λέγοντας. Με μια Κεντρική Εξουσία - Ιδιωτική Τράπεζα, να τους ελέγχει όλους. Συχνά, οι ίδιοι μέτοχοι, οι ίδιοι ολιγάρχες, είναι διάσπαρτοι παντού, σε όλες τις εκφάνσεις της οικονομικής δραστηριότητας. Περιδιαβαίνοντας την στενωπό της ολιγαρχικής εξουσίας που μας ασκείται, ΔΕΝ αντιλαμβανόμαστε, δυστυχώς, την σημασία όλων των παραπάνω. Άσχετα αν έχουν αποδειχτεί με ατράνταχτα στοιχεία που ολοένα ισχυροποιούνται από τα πράγματα και τις περιστάσεις. Τώρα, οι πολιτικοί, είναι ένα εργαλείο, τίποτε περισσότερο. Είναι οι επώνυμοι μεσάζοντες - συνδετικοί κρίκοι μεταξύ των 2 μεγάλων αγνώστων αντιπάλων. Των ανώνυμων πολιτών και των ανώνυμων εξουσιαστών τους. Οι πολιτικοί βολεύονται με το να μπορούν να ξοδεύουν με τα δανεικά των αφεντικών τους, να ψωνίζουν και να ψωνίζονται, γιατί έτσι ικανοποιούν, ως ψυχικά ασθενείς οι περισσότεροι, την ματαιοδοξία τους και την υπομανιακή παραδοπιστία τους. Οι πολιτικοί φέρουν δια βίου υποδόροια την πεποίθηση τους ότι είναι εκλεκτοί, διαφορετικοί από την μάζα. 

Υπάρχει για όλους θέση στο τσίρκο. Ακόμα και αυτοί που "αντιδρούν" αποτελούν στην ουσία μέσα εκτόνωσης των καταπιεσμένων ενστίκτων μας - καλούς αγωγούς θερμότητας. Πέραν τούτων, οι πολιτικοί, όσο πιο άδειοι, πιστοί και υπάκουοι, στο δόγμα "όποιος δεν βλέπει, δεν ακούει, δεν μιλάει, ζει 100 χρόνια", είναι μια ασφαλής και αναλώσιμη γραμμή άμυνας για να κρύβονται από πίσω τους, οι υπεραιωνόβιοι πιστωτές και τα τσιράκια τους. Τόσο απλά. Αν πεις σε οποιονδήποτε Έλληνα ετούτη την ώρα ότι η μαύρη του η μοίρα έχει την μάκα αυτών που πριν 170 χρόνια περίπου έστησαν το Τραπεζικό σύστημα στην Ελλάδα (και είναι οι ίδιοι), πιο πριν οδήγησαν στον Αμερικάνικο Εμφύλιο, πιο πριν στην Tulip Mania και πάει λέγοντας, το πιο πιθανό είναι να εισπράξεις το βλέμμα της αγελάδας που κοιτάει το τρένο. Όχι! Είναι το Μνημόνιο, το Μεσοπρόθεσμο, το Ευρώ, το EFSF, που ακούγεται καλό, ό,τι πει η Τρέμη, ο Χατζηνικολάου, ο Πρετεντέρης, ο Θέμος και ο Λάκης και ουκ έστιν αριθμός πόσα κατσαριδάκια ακόμα, πειθήνια ή "αντιδραστικά". Βασικά είναι η μοιρολατρία μας και η παντελής έλλειψη ουσιαστικής παιδείας.

Τίποτα, μα τίποτα, τα τελευταία χρόνια της "Κρισης των Ενυπόθηκων Δανείων", που αναβαπτίστηκε σε "Χρηματοπιστωτική Κρίση" και κατέληξε σε "Κρίση Χρέους", δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι ωφέλησε τους πολίτες ή έβλαψε τους πιστωτές. Πουθενά οι πολίτες δεν ανέλαβαν οι ίδιοι τις τύχες τους, δεν ρωτήθηκαν, δεν αποφάσισαν, δεν λυτρώθηκαν από τα βάρη. Αντιθέτως, οι πολίτες χρεώθηκαν όλες τις ανομίες του τραπεζικού τους συστήματος το οποίο στηρίζουν, όλα τα κραυγαλέα εγκλήματα των αμνηστευθέντων πολιτικών τους "γιατί τους ψήφισαν", άσχετα αν το ισχυρότερο κόμμα επι μακρόν είναι τα λευκά, τα άκυρα και η αποχή συν όσους δεν έχουν δικαίωμα ψήφου. Δεν είναι τραγικό ότι οι λέξεις δημοψήφισμα (=λαϊκή ετυμηγορία), κούρεμα (=μείωση του χρέους), δραχμή (=δικό μου νόμισμα που να το εκδίδω όμως ΕΓΩ), κλπ αντιμετωπίστηκαν ως ο Σατανάς μέσα μας, την ώρα που λχ "ο περιορισμός της εθνικής κυριαρχίας", η ΑΠΑΙΤΗΣΗ για ολική εκποίηση της Δημόσιας Περιουσίας, η κατακρεούργηση των φορολογουμένων με τους πιο ληστρικούς φόρους ιστορικα και παγκόσμια, τα πλαστά στοιχεία, η απαλλαγή όλων των πολιτικών προσώπων και η ατιμωρησία τους, αντιμετωπίστηκαν ως κάτι απόλυτα φυσιολογικό και αναμενόμενο; Είναι δυνατόν η μεγαλύτερη σύγχρονη εθνική τραγωδία να μην έχει ακόμα υπαιτίους; Ελήφθη έστω και ένα μέτρο που θα περιόριζε τον δανεισμό (το πρόβλημα), θα καθιέρωνε στενότερο έλεγχο του πτωχευμένου τραπεζικού συστήματος (οι συνυπαίτιοι), θα αναζητούσε ευθύνες αλλά και χρήμα από τις παραγεμισμένες τσέπες των  "μεγαλομετόχων"; Στον μικρόκοσμο τα διλήμματα ειναι ψεύτικα. "Δεν υπάρχει άλλη λύση" μόνο την ώρα του φυσικού θανάτου. 

Πάντα υπάρχει άλλη λύση. "Δεν υπάρχει άλλη λύση" μόνο γι αυτόν που δεν θέλει να ρισκάρει τον κώλο του ή για αυτόν που θέλει να τον βουτυρώσει παραπάνω. Συγνώμη. Αν δεν απατώμαι, η φορολόγηση και μόνο με ένα ποσοστό 10% επί όλων των χρηματοοικονομικών συναλλαγών (παλαιότερα και φόρος Tobbin), θα απέφερε ενδεχομένως έσοδα τρις δολαρίων ετησίως, που κάλλιστα θα μπορούσε να διαχειριστεί ένα Ταμείο Στήριξης εκλεγμένο από τους πολίτες και όχι διορισμένο από τους τραπεζίτες, χωρίς καμία ανάγκη περαιτέρω επιβάρυνσης των λαών με αδιανόητους επαχθείς φόρους. Αν δεν απατώμαι, η απαλοιφή της έννοιας "κρατικός δανεισμός" από την πρακτική της ενάσκησης εξουσίας, η λεγόμενη state money theory, που θα καθιστούσε τα κράτη από δανειολήπτες σε χρηματοδότες, θα είχε άκρως εντυπωσιακά και άμεσα αποτελέσματα, που δεν τα χωρά ο ανθρώπινος νους. Σε αυτές τις 3 γραμμές, έχετε όλες τις λύσεις. Εντελώς ανώδυνες, απίστευτα άμεσες και αποτελεσματικές.  Αλλά τι σημασία έχει; Δεν ζητάμε λύση, εδώ. Εδώ ζητάμε το μέσο που θα αγιάσει τον σκοπό. Ζητάμε να βρούμε με ποιον τρόπο θα επιτύχουμε την εύνοια των ολίγων σε μια όσο το δυνατόν λιγότερο αντιδραστική κοινωνία. Ζητάμε να τους κάνουμε το χατίρι. Οι πολίτες δεν έχουν καμία δουλειά να μπλέκονται στα πόδια αυτών που πάντοτε αποφασίζουν με κλειστές τις πόρτες, που και που τρώγωντας και πίνοντας σε χρυσοποίκιλτα τραπεζομάντηλα με πορσελάνινα πιάτα χαμένοι μέσα σε μεταξωτά φρεσκοραμμένα κοστούμια με μια κουστωδία αυλικών να τους ανοίγει τις πόρτες, να υποκλίνεται, να τους φωτογραφίζει, γλύφει, παρακαλάει και άλλα, αυστηρώς ακατάλληλου περιεχομένου.  Οι πολίτες πρέπει να είναι διαρκώς υπό τον φόβο αφανισμού τους για να ενδίδουν.

Μην περιμένετε σε αυτό το σχόλιο πίνακες και στοιχεία, ως συνήθως. Δόθηκαν παλαιότερα. Ισχύουν ακόμα - και για πολύ ακόμα. Δυστυχώς με τις ...ευχές, αυγά δεν βάφονται. Ζούμε την παρακμή και ως τέτοια, μόνο ως φάρσα σε λίγους μήνες ή χρόνια θα εκλαμβάνεται η "ειδησεογραφία" των ημερών ή μηνών, όπως κάθε "ειδησεογραφία" του παρελθόντος. Το  ψέμα, η εξαπάτηση, η παραπλάνηση, οι εκβιασμοί και οι απειλές, πια δεν λογίζονται, έγιναν κοινότυπα και ξέφτισαν. Τι να κάνουμε. Αφού λεφτά υπήρχαν και να που χρεοκοπούμε, το Μνημόνιο που θα μας έσωζε, εν τέλει ακολουθήθηκε από 2 ακόμα δανειακές συμβάσεις υποδούλωσης (ως τώρα) που με συνοπτικές διαδικασίες μεταφέρουν τα δανεικά και όλην την εξουσία από τους πολλούς στους λίγους (ΔΝΤ, EFSF), το παρακράτος έπνιξε στα δακρυγόνα και μαύρισε στο ξύλο τους υπηκόους του όποτε θέλησαν να έχουν λόγο και ένας (1) ακόμη όχι δεν τιμωρήθηκε, ούτε καν διώχτηκε, αφού δεν θα πουλούσαμε δημόσια γη και θα το κατοχυρώναμε και νομοθετικά, και κοίτα όμως που  θεσμοθετήσαμε το  εντελώς αντίθετο, αφού στο ΔΝΤ made in USA δεν θα πηγαίναμε αλλά από πολύ πιο πριν τους διπλαρώναμε εν κρυπτώ, αφού θα ξεπουλήσουμε σε ιστορικά χαμηλά τα πάντα, όπως ας πούμε, ο Gordon Brown επώλησε στην ιστορικά χαμηλότερη τιμή του το 58% του χρυσού της Βρετανίας κάποτε για τα μάτια της Goldman Sachs, αφού δεν θα προστρέχαμε στο καταστροφικό για την εικόνα της χώρας "κούρεμα" (αναδιάρθρωση), αλλά τελικά το διαπράττουμε (μόνο όμως για τα Ελληνικά κεφάλαια του Χρέους) - τόσα και τόσα ψέματα που αβρόχοις ποσίν προσπεράσαμε... Ας είμαστε πλέον έτοιμοι, για το αγαπημένο (τους) παιχνίδι τρόμου: πανικός-επιβολή (νέα φάση) -πανικός-εκχωρήσεις (νέα φάση)-πανικός/εξαθλίωση-παράδοση. Μέχρι εξαντλήσεως των αποθεμάτων. Ο "λαός" πλέον αντιμετωπίζεται όπως οι μικρομέτοχοι σε μια Ανώνυμη Εταιρεία. Επικυρώνει περιστασιακά τα πεπραγμένα, απαλλάσει από την ευθύνη τους διοικούντες, ανανεώνει την εντολή και επιλέγει μεταξύ πολύ συγκεκριμένων θεμάτων της "ημερήσιας διάταξης". Δεν είναι απλά κλοπή. Είναι δουλεία. Ξέρω, συνωμοσίες, θα πείτε. Χαίρετε.

Y.Γ.  http://www.martinarmstrong.org/files/Euro%20Greece%2011-03-2011.pdf 

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

(1) "Σήμερα 1.000.000 Αμερικανοί παρακολουθούνται σε καθημερινή βάση, το απόρρητο επικοινωνίας έχει καταργηθεί, η "αυθαίρετη κράτηση¨ (χωρίς κατηγορία, αορίστως) έχει καθιερωθεί, ο έλεγχος αποτυπωμάτων και η τήρηση βάσης γενετικού υλικού για τους πολίτες και τους επισκέπτες/τουρίστες είναι επίσης θεσμοθετημένα, τα βασανιστήρια πέρασαν ως "αναγκαία" από το παράθυρο, η δράση της CIA με τις παράνομες μεταγωγές (redemptions) πέρασε "απαρατήρητη" από τα κράτη, πόλεμοι ανομιμοποίητοι ξεκίνησαν, ο ΟΗΕ παρακάμφθηκε, κλπ. Τότε ήταν ο πανικός της "τρομοκρατίας", της "έλλειψης ασφάλειας". Σήμερα (και αύριο) είναι ο οικονομικός πανικός, της ανεργίας, της φτώχειας, της απαξίωσης, της χαμένης γης/κατοικίας, των χρεών, της κακουχίας, του αποπληθωρισμού. Τώρα επιβάλλονται, λέει, διευρημένες αρμοδιότητες στην Οικονομία. Θαυμάστε την λειτουργία του sentiment σε εμάς τους ανθρώπους και την ματαιότητα της ύπαρξης μας. Σε συνθήκες ευφορίας ή πανικού, απληστίας ή φόβου γεννώνται οι μεγαλύτερες καταστρατηγήσεις, οι πιο ακραίες παραβιάσεις, η υποθήκευση του μέλλοντος μας και όσων θα έρθουν μετά από εμάς."

(2) Από το ίδιο άρθρο του 2008: "Το 53% της FED ανήκει (μαντέψτε) στην FED της Νέας Υόρκης. Κάτι πρέπει να σας θυμίζει. Σύμφωνα με σχετική αναφορά της το 1997, μεγαλύτεροι "μέτοχοι" της είναι οι Chase Manhattan Bank, Citibank, Morgan Guaranty Trust Company. Mόνο προσοχή: Chase Manhattan ήταν έως το 1955 η Rockefeller's Chase Bank. Συνενώθηκε με την Manhatan Company τότε και εγένετο η Chase Manhattan. Chase Manhattan και Morgan Guaranty Trust Company από το 2000 είναι σάρκα μία: η JP Morgan Chase Co. "Όμορφος κόσμος το πρωί". Ποιος λοιπόν ο μέγας μέτοχος της FED Νέας Υόρκης και συνεπώς μέγας μέτοχος της FED; H αυτού εξοχότης, JP Morgan... Με τις ευλογίες του (αντι)βασιλέως Rockefeller."