Το μεγαλύτερο έγκλημα της κυβέρνησης Παπανδρέου.

Το μεγαλύτερο λάθος της κυβέρνησης είναι ότι διάσυρε την χώρα και τους πολίτες της.

Για να μην πέσει η οργή του κόσμου και η κατακραυγή στο πολιτικό σύστημα, επιδόθηκε σε μεταφορά της ευθύνης προς τα κάτω.

Επί μήνες αυτός ο λαός βίωσε από την κυβέρνηση του ένα πογκρόμ συκοφαντίας και εξευτελισμού που στόχο είχε να ενεργοποιήσει το ανακλαστικό της συλλογικής ευθύνης αφενός, και να προσδώσει ρόλο αξιόπιστου μεταρρυθμιστή στον κ. Παπανδρέου αφετέρου.

Ενόψει χρεοκοπίας αυτό πέρασε στον διεθνή τύπο δημιουργώντας ένα πολύ αρνητικό στερεότυπο για τον Έλληνα. Χρειάστηκε να χοντρύνει πολύ το κράξιμο και να φτάσουμε στην Αφροδίτη της Μήλου για να αντιδράσει κάποιος θεσμικά και να μπει ένα φρένο.

Όμως η ζημιά είχε γίνει. Η χρεοκοπία είχε λάβει ρατσιστικά χαρακτηριστικά και είχε χάσει το οικονομοτεχνικό της χαρακτήρα. Έτσι κρύφτηκαν οι ευθύνες του οικοδομήματος του Ευρώ και έμεινε η χλεύη στον Έλληνα.

Στο ενδιάμεσο ο Γιώργος είχε φταίξει προφίλ του μεταρυθμιστή Greek thinker και του ανθρώπου τους στην Αθήνα.

Όταν αργότερα όλοι οι ευρωπαίοι έβαλαν το χέρι στην τσέπη δεν αισθάνθηκαν αλληλεγγύη για το ευρώ αλλά ότι σώζουν ένα έθνος κοπριτών που λιάζεται όλη μέρα. Ένα παράσιτο που τους κάθισε στο σβέρκο.

Δεν ζήτησαν τον λόγο από τι ηγεσίες τους και δεν πυροδοτήθηκε διάλογος για το πώς θα πορευτεί η Ευρώπη από εδώ και εμπρός, αλλά ζητούσαν το λόγο για το γεγονός ότι σώζονται τα παράσιτα οι Έλληνες.

Και όταν στο ΔΝΤ μπήκαν και άλλοι είδαμε σημαντικές διαφορές στην αντιμετώπιση τους.

Από τότε η Ελλάδα είναι στο πέναλτι.

Ο Έλληνας έγινε το μαύρο πρόβατο που ταΐζουν οι ευρωπαίοι πολίτες. Πλέον αδυνατεί να θέσει την ατζέντα της και κάθε φορά εκλιπαρεί για τα αυτονόητα ώστε ένα παραμείνει στο ευρώ. Επιμήκυνση μείωση επιτοκίων κ.λ.π.!

Ακόμη και τώρα που ζητά νέα βοήθεια η χώρα πληρώνει ήδη τον περσυνό διασυρμό της.

Και αυτό είναι το έγκλημα αυτή την κυβέρνησης οι συνέπειες του οποίου θα μας συνοδέψουν για δεκαετίες και ίσως αποδειχθούν μοιραίες.