Τρέμουν τον ξεσηκωμό της 25ης Μαρτίου

ΠΕΡΙ «ΒΙΑΣ» ο λόγος. «Ξαφνικά» τα κανάλια της διαπλοκής και του Μνημονίου ανακάλυψαν καινούργια λέξη: «Βία». Και σπεύδουν να την καταδικάσουν. Ποια «βία» όμως; Αυτή που απορρέει από τους πολίτες όταν αγανακτούν και αποδοκιμάζουν. Είτε πολιτικούς, είτε δημόσιους λειτουργούς, είτε οπαδούς του ΠΑΣΟΚ και του Μνημονίου, όπως ο Γιώργος Νταλάρας.

Γι’ αυτές τις περιπτώσεις επιστράτευσαν τη λέξη και όλη την εβδομάδα την ακούγαμε ως επωδό στα διαπλεκόμενα δελτία. Η αντίδραση έγινε «βία». Η αγανάκτηση έγινε και αυτή «βία». Το ως εδώ και μη παρέκει μετονομάστηκε επίσης σε «βία». Και όλοι καταδικάζουν τη «βία».
Όμως, οι λιποθυμίες των μαθητών στα σχολεία δεν είναι βία. Οι διακοπές του ρεύματος δεν είναι βία. Τα λεφτά και οι περιουσίες των πολιτών που υφαρπάζονται δεν είναι βία. Ο τρόπος με τον οποίο μιλά ο Πάγκαλος δεν είναι βία. Ο Παπανδρέου που μας έστειλε στο Μνημόνιο και καταφέρεται και αυτός εναντίον της βίας δεν είναι βία. Ο Βενιζέλος που πάει κόντρα και στις αποφάσεις του Συμβουλίου Επικρατείας δεν είναι βία.
Το ότι θα βάζουν χέρι και στο μισθό αυτού που δεν έχει να πληρώσει τα χαράτσια δεν είναι βία. Οι περικοπές των φαρμάκων σε ηλικιωμένους, αρρώστους και ασφαλισμένους που πλήρωσαν μια ζωή για να τα έχουν στα γεράματα τους δεν είναι βία. Η μετακίνηση αποτυχημένων υπουργών σε άλλα υπουργεία ως επιβράβευση της ανικανότητάς τους δεν είναι βία. Το να βγαίνεις και να λες στον κόσμο «με ζηλεύετε, επειδή από την Κοκκινιά κατάφερα να αποκτήσω σπίτι μεγάλο και είμαι σίγουρος ότι θα θέλατε και εσείς το ίδιο», δεν είναι βία, είναι σοσιαλισμός. Ε;
Μα, υπάρχει τίποτα πιο βίαιο από τον Διονύσιο Σολωμό «που με βία μετράει τη γη»; Η διαπλοκή θα τον είχε καταδικάσει για τους στίχους του. Φυσικά! Διότι αυτή είναι η νέα σκλαβιά. Και τρέμει τον ξεσηκωμό του Γένους. Την 25η Μαρτίου…