Ποιός είπε ότι το Σύνταγμα δεν μπορεί να γίνει πλατεία Ταχρίρ;

Η “25η Μαϊου” είναι το μήνυμα, δεν είναι η ερώτηση

Είναι αφελές να πιστεύει το “σύστημα”, οι πολιτικοί, οι κρατικοί γραφειοκράτες, και κάποιοι ιδιοκτήτες ΜΜΕ που, ενώ υποστηρίζουν το μνημόνιο, έσπευσαν να “υϊοθετήσουν” το κίνημα της 25ης Μαϊου ( “25Μ”;), ότι αυτό που συμβαίνει στον αραβικό κόσμο και επεκτείνεται πλέον και στην Ευρώπη, δεν θα έφτανε στην Ελλάδα. Η αιτία υπάρχει.
Είναι οι ανάλγητες πολιτικές και το γεγονός ότι το “σύστημα” έχει κλείσει τον ιστορικό κύκλο της ύπαρξής του. Το μέσον επίσης υπάρχει. Και είναι το διαδίκτυο. Η απαξίωση των πολιτικών κομμάτων, εξίσου υπάρχει. Και όλα αυτά μαζί, αρκούν για να σπρώξουν τον κόσμο στους δρόμους, δίχως πολιτικές σημαίες. Για τον Μάη του ’68, έλεγαν ότι εκείνο το κίνημα “δεν ήταν η απάντηση, αλλά η ερώτηση”. Με την έννοια ότι έβαλε στην ημερήσια διάταξη επιτακτικά το ζήτημα της αλλαγής του συστήματος. Το κίνημα της 25Μ στην Ελλάδα, το οποίο έκανε το πρώτο βήμα του, και είναι πάρα πολύ πιθανό να συνεχίσει με άλματα, “είναι το μήνυμα και όχι η ερώτηση”. Είναι το πρώτο σαφέστατο μήνυμα ότι ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι και ότι ο μέσος Έλληνας δεν σηκώνει άλλο την κοροϊδία του συστήματος των πολιτικο-οικονομικών-ΜΜΕ ελίτ. Είναι το μήνυμα ότι το σύστημα στην Ελλάδα όχι μόνον δεν μπορεί να απαντήσει στις στοιχειώδεις ανάγκες της κοινωνίας, αλλά έχει ξεπεραστεί και έχει πεθάνει ιστορικά. Άλλωστε, τα περισσότερα, άκρως βαριά συνθήματα αφορούσαν κυβέρνηση και πολιτικούς (λαμόγια, κλέφτες, προδότες, κ.ο.κ.).
Γι’ αυτό το λόγο, παρά τη μαζική συμμετοχή του κόσμου στο αυθόρμητο συλλαλητήριο με “Μέσον” το Ίντερνετ, η συντριπτική πλειοψηφία των τηλεοπτικών καναλιών έθαψε το γεγονός. Οι εξαιρέσεις ήταν ελάχιστες. Οι γιάπηδες μεγαλοδημοσιογράφοι, εντεταλμένοι των διαπλεκόμενων ιδιοκτητών των TV (το γνωστό σύνθημα “Αλήτες , ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι” ακούστηκε πολλές φορές και τους αφορά), προφανώς αδυνατούν να κατανοήσουν ότι στην προσπάθεια να καλύψουν την κυβέρνηση του μνημονίου και τα σαλόνια των Βορείων προαστίων, κάνουν χαρακίρι. Κι’ αυτό, διότι ο κόσμος που κατέβηκε στο Σύνταγμα, στη συνέχεια είδε τα δελτία ειδήσεων και αγανάκτησε διαπιστώνοντας ότι τα ΜΜΕ του μνημονίου έβαλαν κάπου στο τέλος το θέμα. Ήταν άκρως απογοητευτικό, αλλά και ανόητο να βλέπει κανείς, την ώρα που γινόταν το συλλαλητήριο στο Σύνταγμα να συζητούν σε μεγάλο κανάλι εκπρόσωποι πολιτικών κομμάτων και να μην λένε κουβέντα γι’ αυτή την κινητοποίηση. Κι’ όμως, επειδή μερίδα των συγκεντρωμένων έφευγε και τη θέση της έπαιρναν άλλοι που κατέφθαναν συνεχώς, ο συνολικός αριθμός των συγκεντρωμένων πρέπει να ξεπέρασε τις 30 χιλιάδες. Από την άλλη βέβαια, υπάρχουν και κάποιοι ιδιοκτήτες ΜΜΕ, οι οποίοι, αν και συστηματικά προωθούν τις μνημονιακές θέσεις, έσπευσαν να υιοθετήσουν την κινητοποίηση και να την προβάλλουν από τα ΜΜΕ τους. Το ίδιο πιθανώς, θα κάνουν σήμερα και πολλές από τις εφημερίδες που θα κυκλοφορήσουν, με προφανή στόχο να “καπελώσουν” την κινητοποίηση και να την βάλουν στο λούκι του συστήματος. Όπως και άλλοι αυθόρμητοι (ασφαλώς) υπερασπιστές της Real Democracy, λες και η Δημοκρατία δεν γεννήθηκε εδώ και δεν ήταν πραγματική.

Ματαιοπονούν όμως. Δεν έχουν πιάσει μάλλον, το μήνυμα του τέλους εποχής. Είναι ωστόσο, μακριά νυχτωμένος όποιος δεν κατάλαβε ότι ο μέσος Έλληνας, ο μικροαστός, τα νέα παιδιά, οικογένειες ολόκληρες, οι 50ρηδες και 60ρηδες που είχαν να κατεβούν σε διαδήλωση δεκαετίες, δεν μπορούν πλέον να ελεγχθούν από το υπάρχον σύστημα. Μέχρι πρόσφατα, είτε λόγω του φόβου των επεισοδίων, είτε επειδή δεν ήθελαν να βρίσκονται κάτω από κομματικά και συνδικαλιστικά πανώ, ο μέσος Έλληνας πολίτης, εμείς κι’ εσείς δηλαδή, δεν κατέβαινε σε διαδηλώσεις. Ειδικά μετά την προβοκάτσια της 5ης Μαΐου, με τους νεκρούς της Μαρφίν. Τώρα, άρχισε να κατεβαίνει. Και αυτό δείχνει τις σαφείς διαθέσεις στην ελληνική κοινωνία. Τα υπόγεια ρεύματα πλέον, είναι πιθανότατο να μετατραπούν σε καταρράκτη. Το Σύνταγμα μπορεί κάλλιστα να γίνει η ελληνική πλατεία Ταχρίρ. Τηρουμένων των αναλογιών της κάθε χώρας και των πολιτικών-οικονομικών δεδομένων, έχει όλα τα χαρακτηριστικά και τις αιτίες για να γίνει. Στοιχειώδης οργάνωση να υπάρξει και στήριξη από ανεξάρτητους πολιτικοποιημένους ανθρώπους που εδώ και χρόνια έχουν πάει σπίτι τους, αλλά θέλουν να ξαναγυρίσουν στην ενεργό δράση, η πλατεία Συντάγματος θα μετατραπεί σε πόλο παλλαϊκής εξέγερσης.
Η πλατεία Συντάγματος επιβάλλεται να γίνει κάστρο αντίστασης, να στηθούν σκηνές (ήδη πολλοί νέοι είχαν κουβαλήσει μαζί τους σκηνές και σκλίπινγκ μπάνγκ και θα έμεναν εκεί), να γίνονται μουσικές εκδηλώσεις και να στηθούν λαϊκές συζητήσεις (όπως και γίνεται),να διοργανώνονται, όπως σχεδιάζεται άλλωστε, μεγάλες συγκεντρώσεις και συλλαλητήρια μέσα στην εβδομάδα. Δεν χρειάζεται καθημερινώς να κλείνονται οι μεγάλοι δρόμοι γύρω από την πλατεία. Ας είναι ελεύθεροι στην κυκλοφορία. Δυο ή και περισσότερες φορές κάθε εβδομάδα όμως, να κλείνουν από τη λαοθάλασσα που θα τους κατακλύζει. Ας τραβήξει σε χρόνο και θα δούμε ποιος θα αντέξει. Αυτοί ή εμείς. Όσον αφορά τις πολιτικές δυνάμεις και την αριστερά ειδικότερα, μόνον σκόπιμο δεν είναι να σνομπάρει τέτοιες κινητοποιήσεις που θα τις ζήλευε η παλιά παραδοσιακή αριστερά που ήξερε να κολυμπάει στις μάζες και όχι να φτιάχνει παραμάγαζα. Στο Σύνταγμα κατέβηκαν πολλοί Αριστεροί από εκείνους που κατεβαίνουν κάθε τόσο στις διαδηλώσεις. Οι ίδιοι αντιλήφθηκαν πολύ καλά ότι το να σνομπάρει τέτοιες ιντερνετικές κινητοποιήσεις ως “απολιτίκ”, δείχνει πόσο ξεπερασμένος είναι από τις εξελίξεις. Δεν είναι “απολιτίκ” όσοι κατέβηκαν. Το αντίθετο είναι άκρως πολιτικοποιημένοι. Η κινητοποίηση αυτή πρέπει και να περιφρουρηθεί λοιπόν, και να στηριχτεί με κάθε τρόπο. Το “σύστημα” την φοβάται σφόδρα. Και θέλει να την εκφυλίσει. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, που οι εντολές στις μεγάλες -κατά τα λοιπά- αστυνομικές δυνάμεις που ήταν σε όλη την ευρύτερη περιοχή, ήταν για διακριτική παρακολούθηση και για καμία παρεμπόδισή της. Είναι πασιφανές ότι έτσι και προβούν σε οποιαδήποτε προκλητική ενέργεια σε βάρος αυτού του “μέσου Έλληνα” που κατέβηκε και θα ξανακατεβεί στο Σύνταγμα, θα υπογράψει τη θανατική του καταδίκη.